پیام تسلیت جمعی از روشنفکران و فعالان سیاسی
گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
بار بر بست و به گردش نرسیدیم و برفت
در نخستین روزهای بهار، ناباورانه با خزان زود هنگام و مرگ دردناک و غیرمنتظره مهندس محمد رضوی مواجه شدیم. او که در کارگه هستی خویش نقشی جز حقیقت و صداقت نخوانده بود، ترس را کمال خارمایگی می‌دانست و آموخته بود که زندگی، جز برای حقایق دیرین جهانی یعنی عشق و شرف و شفقت و غرور و دلسوزی و از خود گذشتگی، حیاتی پوچ و بی‌معنی خواهد بود. اشک اندوه او بر استخوان‌های رنج‌های انسانی جاری بود و در راه تحقق آرمانش، باکی از اسارت نداشت. اینک روح بزرگ او در جوار حق آرمیده است و ما سوگمندانه، فقدان او را به خانواده گرامی‌اش تسلیت می‌گوییم.
علی اکبر احمدی، علیرضا اشراقی، هومن پناهنده، جلال توکلیان، رضا تهرانی، سعید حجاریان، رضا خجسته رحیمی، سروش دباغ، سیدمصطی رخ صفت، عبدالعلی رضایی، مسعود زنجانی، عیسی سحرخیز، عبدالکریم سروش، محمد حسین سیفی، معصومه شفیعی، مسعود صادقی، رئوف طاهری، عباس عبدی، علیرضا علوی‌تبار، بابک عباسی، مجید فراهانی، حسین قاضیان، محسن کدیور، محمد کیهانی، اکبر گنجی، مصطفی ملکیان، عبداللـه مومنی، لطف الله میثمی، فرشاد مزدرانی، آرش نراقی.
آقای رضوی / کسی که پس از سالها صداقت انقلابی را در یاد و خاطر من زنده کرد . رضوی عزیز در این روزگار نسبی زده گی و آرمان فروشی ، هنوز بوی خوش پاکبازی می داد. شور و حرارت او در هنگام سخن گفتن از ارزشهایی که به آنها معتقد بود تو را متقاعد می کرد که هنوز مردی و مردانگی نمرده است و می آموخت آن چه که به آن اعتقاد داری متاعی نیست که به هر مصلحت دروغینی بفروشی !
یاد و خاطرش گرامی ! فقدان او را به همسر گرامی و فرزندان برومندش و دوستان شفیق او خصوصا مسعود زنجانی عزیز ، تسلیت عرض می کنم.