۱۱) جمعی را با خود همراه می کردی ـ دلاوریان و دادور
بنام داور
شور شیرین حیات،
بوی عطر نارنج،
گرمی دست امید،
حس خوب لبخند. . .
همه را برد که برد
و خدا رفت که رفت. . .
به یاد می آورم که همیشه لبخند می زدی و گرمای حرفهای دلگرم کننده ات را به دستهایمان می دادی،
به یاد می آورم که گاهی چنان در سکوت فکر می کردی که گویی در فضای نابی سفر می کنی
به یاد می آورم که لحظاتی کوتاه و با لبخندی، جمعی را با خود همراه می کردی و چه شیرین بود. . .
به یاد می آورم که همه کس برایت دوست بودند و تو برای دوستانت همه کس . . .
و با اینهمه یاد ها و خاطره ها چگونه بپذیریم
تو را از دست داده ایم و از دست داده ایم
محسن عزیز،
تو را بخدا آنجا که هستی، به یاد ما باش!
دلاوریان ـ دادور
