۱۷) دستی کاش کنار می زد ابرهای تیره را ـ آتوسا پناهی
خطوط نشسته در خواب
نقش کشیده ی جنون را
بیدار می کند آرام.
ایستاده ای کنار
غامض تر از خیابان و خواب
خیره به انعکاس خاک و آفتاب
و مرگ
گرم می کند
در دست های سرد خود
سیب های سرخ سرمازده ات را.
در خلجان بغرنج فصل ها
دستی کاش
کنار می زد ابرهای تیره را.
آتوسا پناهی
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد